Światowy Dzień Zapobiegania Samobójstwom został zainicjowany przez Międzynarodowe Towarzystwo Zapobiegania Samobójstwom (IASP), które współpracuje ze Światową Organizacją Zdrowia (WHO). Celem tego Święta jest zwrócenie uwagi społeczeństwa na samobójstwa, które stanowią jedną z najczęstszych przyczyn przedwczesnych zgonów, którym można zapobiec.
Rocznie w Polsce ginie dwa razy więcej osób w wyniku samobójstw niż w wypadkach samochodowych. Z danych Komendy Głównej Policji wynika, że w ubiegłym roku życie odebrało sobie 5165 Polaków. Każda cyfra oznacza osobistą tragedię, a nie suchą liczbę w statystykach. Dlatego tak ważne jest propagowanie działań prewencyjnych i profilaktycznych poprzez zwiększanie świadomości społecznej dotyczącej problemu samobójstw oraz wychodzenie naprzeciw tym, którzy potrzebują naszej pomocy.
Osoba zagrożona samobójstwem może dawać nam sygnały, których nie należy lekceważyć np.:
• mówić o popełnieniu samobójstwa;
• mieć problemy z jedzeniem i spaniem;
• drastycznie zmieniać swoje zachowanie;
• wycofywać się z kontaktów towarzyskich;
• tracić zainteresowanie pracą, szkołą, swoim dotychczasowym hobby itd.;
• przygotowywać się do śmierci pisząc testament, list pożegnalny, porządkując swoje sprawy;
• rozdawać ważne dla niej rzeczy;
• podejmować ryzykowne działania;
• wykazywać zainteresowanie problemem śmierci i umierania;
• nie dbać o swój wygląd zewnętrzny;
• zwiększyć spożycie alkoholu, narkotyków lub leków.
Jak pomóc?
Jeśli ktoś powie Ci, że myśli o samobójstwie lub ujawnia przytoczone symptomy:
• nie obawiaj się porozmawiać o tym, nie okazuj zdziwienia i zaskoczenia;
• rozmawiaj, nie bój się, że twoje zainteresowanie tematem i dyskusja, będzie dla niej zachętą do realizacji planów;
• miej dla niej czas, okaż zainteresowanie i wsparcie;
• okaż gotowość do słuchania, pozwól na okazywanie emocji i akceptuj je;
• nie oceniaj, nie dawaj rad;
• szukaj pomocy u osób oraz w instytucjach pomocowych takich, jak psycholog, pedagog, psychiatra, telefon zaufania 800-70-22-22, lub 1161-23, Ośrodek Interwencji Kryzysowej, czy Poradnia Zdrowia Psychicznego.
Pamiętajmy, że chociaż niezbędne jest specjalistyczne leczenie oraz wsparcie psychologa, każdy z nas może udzielić psychicznej „pierwszej pomocy” w momencie kryzysowym.
Uratować Życie, to uratować ciało, ale żeby uratować człowieka trzeba uratować jego chęć życia. To nie tylko problem profesjonalnej pomocy, ale zwykłej ludzkiej życzliwości.
Agnieszka Kurpias-Peda
Edyta Lemanowicz